توسط این روزها بازی‌های نقش‌آفرینی ژاپنی با بودجه‌ی بالا بسیار نادر هستند. خارج از پایه های اصلی آشکار مانند Final Fantasy و Dragon Quest، این ژانری است که اغلب باید با تولید مقرون به صرفه تری کنار بیاید. شما یا به موفقیت خود دست می یابید – مانند Atlus با Persona 5 – یا برای چیزی که مانند یک ابدیت به نظر می رسد مورد قدردانی قرار نمی گیرید، همانطور که در مورد فرانچایز The Legend of Heroes Falcom اتفاق افتاده است.
سریال Tales Bandai Namco در جایی در این بین قرار می گیرد. محبوبیت اصلی این ملک با Tales of Symphonia و Tales of Vesperia سال ها پیش به اوج خود رسید و از آن زمان تا کنون کمی بالا و پایین بوده است، هم از نظر کیفیت بازی و هم از نظر موفقیت تجاری. به این ترتیب، Tales هرگز نتوانسته است خود را به عنوان یک سری JRPG نخبه جاسازی کند – اما Tales of Arise به وضوح برای اوج یا همان اطراف هدف قرار می دهد.
از بسیاری جهات، Tales of Arise همان چیزی است که فرنچایز به آن نیاز داشت. بدون شک، این یک انتشار بودجه بزرگتر است. این در موتور گرافیکی جدید و فوق‌العاده و محتوای بسیار زیاد بازی، هم داستان محور و هم اختیاری، نشان داده می‌شود. زمان و تلاش زیادی برای این موضوع صرف شده است، و در نتیجه، این تجربه طولانی و طولانی Tales با بالاترین کیفیت است.
شما در نقش آلفن، مردی مرموز که در یک ماسک آهنی به دام افتاده است، بازی می کنید که اتفاقاً از یک دوره فراموشی شدید رنج می برد. اگر آشکارساز انیمه خسته شما در شرف انفجار است، کاملا قابل درک است – اما آلفن، مانند بقیه بازیگران اصلی، شایسته یک فرصت است. در طول ماجرایی که به سرعت تبدیل به یک ماجراجویی حماسی می‌شود، آلفن و اعضای حزب‌اش بسیاری از شخصیت‌ها را توسعه می‌دهند. آنها دسته‌ای دوست‌داشتنی هستند و تماشای آنها ذره ذره در طول این سفر طولانی، ستون فقرات داستان را تشکیل می‌دهد.
آلفن یک برده برای شروع، به دنبال رهایی از قید و بندهای خود و سرنگونی ستمگرانش است – نژادی که به نام رنان ها شناخته می شود. این یک فرضیه علمی تخیلی شگفت آور است، زیرا رنان ها در واقع از سیاره دیگری آمده اند. آنها 300 سال پیش دنیای آلفن، داهنا را فتح کردند، و اکنون، امپراطوری پیشرفته آنها انرژی عنصری را هم از داهنا و هم از ساکنانش می گیرد. یک برخورد تصادفی با یک زن جوان به همان اندازه مرموز به نام شیون به آلفن فرصتی را می دهد که او منتظرش بود و زمان زیادی نمی گذرد که آن دو در حال مبارزه با بدها هستند.
رهایی دهنا نیروی محرکه بسیاری از توطئه است، با آلفن، شیون و متحدان سرسخت آنها که از یک منطقه تحت ستم به منطقه دیگر سفر می کنند. هر منطقه دارای قوس داستانی خاص خود است – معمولاً شامل یکی از اعضای حزب می شود – و در حالی که تعدادی از آنها تا حدودی قابل پیش بینی هستند، ساختار تقریباً اپیزودیک آن همه را کاملاً به یاد ماندنی می کند. Tales of Arise به زودی این احساس را در یک ماجراجویی بزرگ، تماشای مناظر شگفت انگیز و در آغوش کشیدن ناشناخته ها به وجود می آورد.
هر چند پیک نیک نیست. در برخی مواقع، داستان چرخش‌های بسیار تاریکی را به خود می‌گیرد و برخی از افشاگری‌هایی که آلفن و همکارش انجام می‌دهند. باید با اضافه کردن مقدار شگفت انگیز وزن به تلاش خود مقابله کنند. ما را اشتباه نگیرید، این همه انیمه در پایان روز است، اما مانند Dragon Quest XI، فشار قابل توجهی وجود دارد تا همه چیز کمی بالغ‌تر شود، و واقعاً کار می‌کند.
با این حال، سرعت طرح می تواند کمی مبهم باشد. Tales of Arise نمی تواند از دام مدرن JRPG فرار کند که شخصیت ها بارها و بارها وضعیت فعلی را توضیح می دهند، فقط در صورتی که به شش مکالمه آخر گوش نکرده باشید. خوشبختانه، داستان فراگیر بیش از حد کافی پیچ و تاب دارد تا توجه شما را به خود جلب کند، و همانطور که گفته شد، تشویق نکردن خود شخصیت ها سخت است – به خصوص که فشار بعداً افزایش می یابد.
به طور کلی، داستان کار بسیار خوبی را برای شما انجام می دهد – اما این حس قوی پیشرفت است که باعث می شود Tales of Arise بدرخشد. سطح کردن مهمانی، یادگیری توانایی‌های جدید، یافتن تجهیزات جدید، و در نهایت از بین بردن دشمنانی که زمانی غیرقابل غلبه به نظر می‌رسیدند – همه چیزهایی که باعث می‌شود بازی یک JRPG کلاسیک بسیار ارزشمند باشد. همه چیز اینجاست، و همه به خوبی اجرا شده است.
که ما را به طور منظم به مبارزه می کشاند. وجه تمایز اصلی Tales همیشه سیستم‌های نبرد آن بوده است که به جای مبارزه مبتنی بر فرمان یا نوبت، از کنش مبتنی بر ترکیب استفاده می‌کنند. Tales of Arise تفاوتی ندارد، اما در مقایسه با عناوین قبلی Tales، بسیار مدرن تر به نظر می رسد. حرکت کاملاً آزاد و اضافه کردن یک رول جاخالی پاسخگو، تغییر فوری بازی است. در همین حال، حملات ویژه از AG استفاده می‌کنند – منبعی که تنها در چند ثانیه پر می‌شود و تا زمانی که به درستی با خود حرکت کنید، ترکیب‌های بی‌امان را امکان‌پذیر می‌کند.
در سطح سطحی، می‌توان ادعا کرد که Tales of Arise عمق فنی را قربانی دسترس‌پذیری کرده است – اما تنظیمات دیگر تضمین می‌کنند که این سیستم رزمی با پیشرفت بازی شکوفا می‌شود. برای شروع، دشمنان در سطح شما یا بالاتر، استخرهای سلامتی بزرگی دارند. فقط ضربه زدن به آنها با حملات معمولی کافی نخواهد بود، و بنابراین ایجاد رشته های ترکیبی پر زرق و برق راهی برای رفتن است. ترکیب‌ها را ادامه دهید، و حریفان شما در نهایت تلوتلو می‌خورند و خود را برای یک “اعتصاب تقویت” باز می‌گذارند – یک کشتن فوری باشکوه که قدرت‌های دو عضو حزب را ترکیب می‌کند.
نقطه ای فرا می رسد که مبارزه فقط کلیک می کند و فوق العاده است. ایجاد یک ریتم رضایت‌بخش برای بازی‌های اکشن سریع بسیار مهم است و Tales of Arise آن را به سرعت درآورده است. طفره رفتن از ضربه وارده در آخرین ثانیه، پر کردن ترکیب‌های پر زرق و برق، و فراخوانی از متحدان خود برای ایجاد فرصت‌هایی با حملات تقویتی منحصربه‌فرد خود – این یک سرگرمی فوق‌العاده است. و در پلی استیشن 5، پشتیبانی از DualSense به این معنی است که اقدامات مختلف از صداهای مختلف کنترلر استفاده می کنند. این به دور از تاثیرگذارترین اجرای بازخورد لمسی در سیستم سونی است، اما قطعا همچنان به این تجربه می‌افزاید.
شما مجبور نیستید به عنوان قهرمان شمشیردار ما نیز بازی کنید. شش عضو حزب قابل بازی وجود دارد – قابل تعویض در هر زمان – و هر یک از آنها سبک مبارزه منحصر به فرد خود را به میز می آورند. شیون یک تک‌تیرانداز دوربرد است که با تفنگش دشمنان پرنده را از آسمان منفجر می‌کند، در حالی که رینول زمان می‌برد تا طلسم‌های جادویی ویرانگری را انجام دهد که می‌تواند کل گروه‌های دشمن را ویران کند. اگر نمی خواهید مجبور نیستید کاراکترها را عوض کنید، اما اگر تصمیم بگیرید که همه چیز را تازه کنید، از تسلط بر توانایی های هرکس لذت زیادی خواهید برد.
با این حال، شرم آور است که انواع زیادی از دشمنان وجود ندارد که بتوان با آنها مبارزه کرد. هیولاهای گرگ مانند، برای مثال، در کل بازی وجود دارند – آنها فقط با نگاه کردن به سطوح بالاتر، شرارت بیشتری پیدا می کنند. مطمئناً، دشمنان سرسخت‌تر چند حرکت جدید دریافت می‌کنند که باید مراقب آنها باشید، اما تنوع بصری همچنان یک مسئله است. از نظر افسانه منطقی است – هیولاها در واقع فقط حیواناتی هستند که رنان ها آنها را به سلاح تبدیل کردند – اما ورود به یک منطقه کاملاً جدید کمی ناامید کننده است، فقط متوجه می شوید که همان نوع گرگ ها، خرچنگ ها و حشرات بیش از حد رشد کرده در حومه شهر پراکنده شده اند. .
مشکل دیگری که ما داریم مربوط به اطلاعات اعضای حزب است. سه متحد تحت کنترل کامپیوتری همیشه در نبرد به شما ملحق می شوند، و در حالی که می توانید رفتار آنها را تغییر دهید – برای عشق به خدا، به آنها بگویید که وقتی HP آنها پایین است فرار کنند – آنها هنوز هم گاهی اوقات به طرز ناامیدکننده ای ضخیم هستند. اکنون، بدیهی است که شما نمی‌خواهید همراهانتان غیرقابل توقف باشند، زیرا این کار بازی را بسیار آسان می‌کند – اما به نظر می‌رسد جایی برای پیشرفت وجود دارد.
مشکل این است که طلسم های شفابخش از یک منبع جداگانه به نام نقاط درمان استفاده می کنند. نقاط درمان در سراسر مهمانی به اشتراک گذاشته می‌شود و بدون استفاده از آیتم‌های خاص، در نبرد بازسازی نمی‌شوند. و بنابراین، در حالی که ممکن است در یک مبارزه غیرقابل لمس باشید، اگر متحدان شما شکست بخورند، نقاط درمانی شما همچنان در حال کاهش است. از این نظر، به‌ویژه در طول مبارزات باس‌های دشوار، احساس می‌کنید که به‌خاطر اقدامات بی‌پرواانه شخصیت‌هایی که کنترل بسیار کمی روی آنها دارید، مجازات می‌شوید.
خوشبختانه، با به دست آوردن مهارت‌های جدید و یافتن راه‌های بهتر برای مدیریت نقاط درمان، همه چیز یکسان می‌شود – اما این هنوز یک جنبه آزاردهنده از یک سیستم رزمی کاملاً لذت‌بخش و بسیار خوب است.
اتفاقاً سیستم مذکور به خوبی مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از موارد مورد علاقه ما در مورد Tales of Arise، حجم محتوای دیرهنگام بازی است، به شکل کوئست های جانبی طولانی و به هم پیوسته و باس های اختیاری به چالش کشیدن. بدون اینکه چیزی خراب شود، این گشت و گذارها بسیار پرارزش هستند و تجهیزات درجه یک و دیگر مزایای قدرتمند را ارائه می دهند. پاک کردن همه این چیزها یک انفجار مطلق است و 20 یا 30 ساعت ماجراجویی اضافی را به یک RPG 60 ساعته از قبل گوشتی اضافه می کند.
در ادامه، تصاویری در Tales of Arise ارزش ذکر دیگری را دارند. این یک بازی فوق‌العاده زیبا است، هم در مدل‌های شخصیت اصلی و هم در طراحی محیطی اغلب شگفت‌انگیز. به طور جدی، برخی از این مکان‌ها در هنر خود خیره‌کننده هستند، و موقعیتی را ارائه می‌کنند که در آن شما شروع به چرخاندن دوربین در اطراف می‌کنید و سعی می‌کنید همه آن را نفس بکشید. به زبان ساده، این بازی التماس یک حالت عکس است.
اگر چه زمانی که متوجه آن شدید، مقدار عجیبی از pop-in در جریان است. بیشتر اوقات این فقط سایه هایی است که جزئیات محیطی دور را پوشش می دهد – چیز مهمی نیست – اما وقتی شخصیت های غیرقابل بازی در فاصله 20 فوتی شروع به ظهور می کنند، کمی ناراحت کننده است.
در جاهای دیگر، عملکرد سخت است که اشتباه کنیم. حالت اختصاصی نرخ فریم، سرعت 60 فریم در ثانیه را حتی در پر هرج و مرج ترین نبردهای رئیس، با وضوح نسبتاً بالایی که به نظر می رسد، تضمین می کند. همچنین می‌توانید با کاهش نرخ فریم به 30، وضوح را به حداکثر برسانید، اما در تجربه ما، این مبادله واقعاً ارزشش را ندارد.
